Zeehonden!
Blijf op de hoogte en volg Teun
05 September 2014 | Canada, Vancouver
Zeehonden? Ja, daar gaat dit verhaal over. Nou niet echt over, maar ze zijn wel de reden dat ik nu achter de computer ben gaan zitten om een (kort) blogje te schrijven. Was eerst van plan om dit weekend pas weer wat te schrijven, maar vond dit toch wel leuk om te delen :)
Vandaag was weer een 'gewone werkdag', voor zover je daar al van kan spreken in je eerste week. De busreis... daar ben ik al wel klaar mee, maar die zorgt er wel voor dat ik binnen afzienbare tijd de hele Game of Thrones reeks uitgelezen heb, denk ik. Dus Cruijf heeft toch weer gelijk. Deze werkdag verschilde wel van de voorgaande dankzij het uitstekende weer: de strak blauwe hemel met een aangenaam warme zomerzon zorgden voor een graad of 23. Ik besloot dan ook mijn brood buiten op te eten en een stukje te gaan lopen over de campus. Een stukje lopen wordt hier in Canada al gauw een stuk en van het oorspronkelijk plan om naar de kust te gaan bleef niet veel meer over. Desalniettemin, een mooie wandeling.
De campus ligt op een het uiterste puntje van het 'schiereiland' waarop Vancouver ligt (google maps: http://tiny.cc/xe6olx). Het is een soort plateau, een meter of 50 boven zeeniveau omringd door prachtige oude bossen. Na de wandeling van vanmiddag was ik toch wel erg hongerig naar meer, dus toen ik om een uur of 6 weer buiten stond besloot ik nog een poging te wagen om de goed verborgen stranden te bereiken. Het is jammer dat ik de foto's niet hier in de tekst kan plaatsen, want dat zou mooi bijdragen aan de spanningsopbouw. Maar helaas, je zult het nu met de omschrijving moeten doen en straks de plaatjes er maar even bij pakken.
Met mijn laptoptas rond mijn schouder begon de tocht. Na een tijdje rondgestruind te hebben - soms moet je even bluffen dan kun je daarna 'zie je wel' zeggen - vond ik 'trail 3' richting 'tower beach': bingo! Ik daalde af langs een prachtig aangelegde trap die tree voor tree tussen de bomen door naar beneden kronkelde. Hier en daar een bankje, dat kan nog wel eens fijn zijn voor de terugweg naar boven! Je kreeg echt het gevoel alsof je langzaam afdaalde in een sprookjeswereld. Alles werd stil en rustig en al snel hoorde je alleen nog wat vogels en eekhoorns ritselen in het bladerdek. Het magische effect werd nog eens versterkt door een ondergaande zon die tussen de boomtoppen doorbrak en alle kleuren nog intenser en levendiger maakte.
Eenmaal beneden stapte ik uit de bosrand, over enkele rijen aangespoelde boomstammen, op een zonovergoten kiezelstrand. Toen mijn ogen eenmaal aan de felle weerspiegelingen van de in zee ondergaande zon gewend waren was het uitzicht echt fenomenaal. Rechts, aan de overkant van de baai waarop een aantal grote vrachtschepen dobberden, zag je de wijken van west Vancouver. Daarachter tekenden zich bergkammen af tegen de horizon, de meesten nog groen, een aantal met witte toppen. Links keek je een heel eind langs de betoverende kustlijn, en daarachter wederom bergen. Ditmaal echter niet op het vaste land, maar op Vancouver Island (ruwweg zo groot als Nederland).
Om bij te komen van het feit dat al dit natuurschoon gewoon vanaf de campus te bewonderen viel ging ik even zitten op zo'n mooie boomstronk. Een eindje verder op waren twee Aziatische mannen aan het vissen met netten. De visjes van zo'n 10cm die ze vingen verdwenen snel in een koelbox met koud water, voor de meeuwen ze te pakken kregen. En toen opeens, terwijl ik een beetje zat te dromen, keken twee donkere ogen me aan vanuit het water. Op nog geen 5 meter uit de kust kwam een zeehond poolshoogte nemen! Ik moest drie keer kijken voor ik mezelf geloofde! Gelukkig bleek die zeehond even nieuwsgierig als ik en bleef hij rustig zitten, terwijl hij (of zij) afwisselend naar mij en de vissers keek. Wauw! En nogmaals, dat gewoon op het universiteitsterein!
Het is hier ondertussen bijna half elf, dus ik ga zo lekker slapen. Voor jullie een hele goede morgen natuurlijk, nog één dagje en dan is het weekend ;)
Vandaag was weer een 'gewone werkdag', voor zover je daar al van kan spreken in je eerste week. De busreis... daar ben ik al wel klaar mee, maar die zorgt er wel voor dat ik binnen afzienbare tijd de hele Game of Thrones reeks uitgelezen heb, denk ik. Dus Cruijf heeft toch weer gelijk. Deze werkdag verschilde wel van de voorgaande dankzij het uitstekende weer: de strak blauwe hemel met een aangenaam warme zomerzon zorgden voor een graad of 23. Ik besloot dan ook mijn brood buiten op te eten en een stukje te gaan lopen over de campus. Een stukje lopen wordt hier in Canada al gauw een stuk en van het oorspronkelijk plan om naar de kust te gaan bleef niet veel meer over. Desalniettemin, een mooie wandeling.
De campus ligt op een het uiterste puntje van het 'schiereiland' waarop Vancouver ligt (google maps: http://tiny.cc/xe6olx). Het is een soort plateau, een meter of 50 boven zeeniveau omringd door prachtige oude bossen. Na de wandeling van vanmiddag was ik toch wel erg hongerig naar meer, dus toen ik om een uur of 6 weer buiten stond besloot ik nog een poging te wagen om de goed verborgen stranden te bereiken. Het is jammer dat ik de foto's niet hier in de tekst kan plaatsen, want dat zou mooi bijdragen aan de spanningsopbouw. Maar helaas, je zult het nu met de omschrijving moeten doen en straks de plaatjes er maar even bij pakken.
Met mijn laptoptas rond mijn schouder begon de tocht. Na een tijdje rondgestruind te hebben - soms moet je even bluffen dan kun je daarna 'zie je wel' zeggen - vond ik 'trail 3' richting 'tower beach': bingo! Ik daalde af langs een prachtig aangelegde trap die tree voor tree tussen de bomen door naar beneden kronkelde. Hier en daar een bankje, dat kan nog wel eens fijn zijn voor de terugweg naar boven! Je kreeg echt het gevoel alsof je langzaam afdaalde in een sprookjeswereld. Alles werd stil en rustig en al snel hoorde je alleen nog wat vogels en eekhoorns ritselen in het bladerdek. Het magische effect werd nog eens versterkt door een ondergaande zon die tussen de boomtoppen doorbrak en alle kleuren nog intenser en levendiger maakte.
Eenmaal beneden stapte ik uit de bosrand, over enkele rijen aangespoelde boomstammen, op een zonovergoten kiezelstrand. Toen mijn ogen eenmaal aan de felle weerspiegelingen van de in zee ondergaande zon gewend waren was het uitzicht echt fenomenaal. Rechts, aan de overkant van de baai waarop een aantal grote vrachtschepen dobberden, zag je de wijken van west Vancouver. Daarachter tekenden zich bergkammen af tegen de horizon, de meesten nog groen, een aantal met witte toppen. Links keek je een heel eind langs de betoverende kustlijn, en daarachter wederom bergen. Ditmaal echter niet op het vaste land, maar op Vancouver Island (ruwweg zo groot als Nederland).
Om bij te komen van het feit dat al dit natuurschoon gewoon vanaf de campus te bewonderen viel ging ik even zitten op zo'n mooie boomstronk. Een eindje verder op waren twee Aziatische mannen aan het vissen met netten. De visjes van zo'n 10cm die ze vingen verdwenen snel in een koelbox met koud water, voor de meeuwen ze te pakken kregen. En toen opeens, terwijl ik een beetje zat te dromen, keken twee donkere ogen me aan vanuit het water. Op nog geen 5 meter uit de kust kwam een zeehond poolshoogte nemen! Ik moest drie keer kijken voor ik mezelf geloofde! Gelukkig bleek die zeehond even nieuwsgierig als ik en bleef hij rustig zitten, terwijl hij (of zij) afwisselend naar mij en de vissers keek. Wauw! En nogmaals, dat gewoon op het universiteitsterein!
Het is hier ondertussen bijna half elf, dus ik ga zo lekker slapen. Voor jullie een hele goede morgen natuurlijk, nog één dagje en dan is het weekend ;)
-
05 September 2014 - 07:35
Teun Bartelds:
De foto en video van de zeehond zijn trouwens niet van de eerste die ik zo dichtbij zag, maar daarvoor had ik natuurlijk niet snel genoeg de camera te pakken... Ik zal nog een keer proberen betere opnamen te maken! -
05 September 2014 - 09:23
Moeders:
Wat een heerlijke omgeving Teun. Wauw. En dan wordt je nieuwsgierigheid ook nog beloond met dat prachtige uitzicht en dat snoetje vd zeehond. Is toch je talisman! Xx mama -
05 September 2014 - 09:52
Birgit:
Wat is het daar mooi zeg! Dat wordt dus regelmatig een stukje wandelen.
En maar wachten op vooral veel wit :-)
Groetjes en geniet er maar lekker van -
05 September 2014 - 10:29
Gerdie Garretsen:
Hallo Teun , we worden bijna jaloers als we je mooie berichten lezen. Wat is het daar mooi. Fijn dat je er ook heerlijk kan genieten van de natuur. Wij wensen je alle goeds en heel veel verhalen schrijven hoor. Als je tijd hebt.... -
05 September 2014 - 11:51
Dieuw:
Wauw Teun, supermooi! Hopelijk is de stage interessant en zijn je collega's aardig! Maar als je even rust wilt kun je zo de afdaling maken, gaaf hoor :) -
05 September 2014 - 20:23
Marjolein:
Wat mooi, daar wil ik ook heen!
Leuk zeg, die zeehond, hopelijk lukt het om nog meer foto's te maken.
Tussen die stille bomen kun je natuurlijk ook rustig lezen en zo.
Ben benieuwd naar je verdere verhalen! -
06 September 2014 - 16:16
Rolinde:
Hey Teun, wat een leuke blogs, heerlijk leesvoer voor in de avonduren of de weekenden. Je zit zo te zien in een prachtige omgeving! Hoe zijn je collega's tot nu toe? Hopelijk kan je aan een mooi project werken, zoals ze je van tevoren beloofd hebben :) Geniet ervan! xx -
06 September 2014 - 16:32
Karen En Geert:
Gaaf, gaaf, gaaf!! Fijn dat je daar zo geniet!
Wist niet dat jij ook al een "schrijf-gave" had, goed zeg! XXX Geert & K'tje -
12 September 2014 - 10:30
Karin En Ahmad:
Hey Teun, wat ontzettend mooi is het daar en wat schrijf en omschrijf je alles in je bolgs goed en op een manier waarop je graag meer wilt lezen! Erg leuk. Hopelijk gaat alles daar goed en heb je je plekje een beetje gevonden (qua omgeving vast wel zo te zien) maar ook op het lab en op de campus. Succes verder en geniet ervan! xxx groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
