Dependence day...

Om te beginnen met een vrije interpretatie van Captain Jack Sparrow:
"This is the day you will always remember as the day that they ALMOST became independent!"

De strijd voor Schotse onafhankelijkheid is ook hier een 'hot topic'. Gisteren (donderdag), hadden we een TAP-avond van de vakgroep. Het is een soort vrijdagmiddagborrel, maar dan op donderdagavond. Na een lange dag hard werken spreken we af voor een hapje en een drankje in een gezellige pub. Greg, ook bekend als Gregor of 'G', is de gangmaker achter deze activiteit en drie keer raden... hij is een Schot! Terwijl wij een goede tijd hadden druppelden de stemmen binnen en langzaam groeide bij hem de bewustwording dat het toch echt op een 'No' (of een 'Nah' zoals hij zou zeggen) uit ging draaien. Ze hebben in ieder geval een statement gemaakt en het gaf aanleiding tot tal van open discussies, waar Antonio (een PhD student, mijn overbuurman en een 'echte' Canadees) vervolgens op inhaakte door te verwijzen naar de onafhankelijkheid van Canada (officieel pas sinds 1982 !!), of een soortgelijk referendum voor de onafhankelijkheid van Quebec in 1995. Al met al een leuke avond die werd afgesloten door een lekker live-muziekje.

Dit was allemaal gisteravond, voor de rest van de belevenissen moet flink in mijn geheugen graven. Ook al is het maar van de afgelopen week, als ik zie waar het vorige blogje stopt is er toch alweer een hoop gebeurd. Ik sloot af met een ode aan mijn nieuwe fiets... Nou ik kan je verzekeren, die fiets heeft sindsdien weer heel wat kilometers gemaakt! Vorige week vrijdag werd ik, net als vandaag, een uurtje later wakker na een gezellige TAP borrel met de intentie om die dag vanuit huis te werken. Ik had geen vergaderingen of vragen, dus dan scheelt dat gewoon 2 uur in de bus zitten. Nadat ik mijn laptop opengeklapt had, ging ik op zoek naar mijn oplader. Die bleek echter onvindbaar, dus concludeerde ik dat hij waarschijnlijk nog op de campus lag. Aangezien ik natuurlijk niet 3 dagen zonder laptop kan, moest ik dus toch nog die kant op - als we het toch over (on)afhankelijkheid hebben... Het was mooi weer, dus ik stippelde met mijn laatste half uurtje accu een mooie route uit en pakte mijn fiets.

Het is pak 'm beet 15 km naar de campus, mits je de kortste route neemt.. In plaats van meteen naar het westen te fietsen, ging ik eerst een stukje noordwaarts, om zo bij het puntje van False Creek uit te komen. Een kort historisch intermezzo: Rond 1850-1860 was menig kapitein op zoek naar een doorsteek van de stille/grote oceaan naar Hudson Bay. De zogeheten 'inside passages' zorgden voor handelsmogelijkheden met het oosten van het land en zorgden indirect voor een verbinding met Europa. Zo ook kapitein George Henry Richard, die westkust in kaart bracht rond de plek waar nu Vancouver ligt. Hij moet flink gebaald hebben toen hij deze inham invoer, want al na een kilometer of 4 liep het dood. En dan moet je je uit de kluiten gewassen zeilboot zien te keren.. Één afslag noordelijker en hij was de Burrard Inlet ingevaren, een gunstige plek om een haven te bouwen. Zo'n 10 jaar later ontstond hier dan ook een nederzetting genaamd Gastown (de oudste wijk van Vancouver). Via 'skid roads' werden gekapte bomen hierheen vervoerd om vervolgens verscheept te worden. De wijk is vernoemd naar 'Gassy' Jack, die in 24 uur een herberg bouwde voor de werknemers van de houtindustrie, door hen gratis bier aan te bieden als ze hielpen met de bouw. Een iets langer intermezzo dan ik dacht, net als de heenweg (ruim 20 km), maar daarvoor werd ik wel beloond met prachtige uitzichten.

Ik vond mijn adapter nog in het stopcontact, dus ook dat deel van de missie was geslaagd, maar ondertussen was een flink deel van de dag al voorbij. In plaats van meteen terug te gaan en nog een paar uur te werken aan mijn opdracht, besloot ik nog een keer af te dalen naar het strand. Dit keer aan de andere kant van de campus, naar Wreck beach. Hoewel de vorige keer bij Tower beach ook een bordje stond met 'clothing optional beach', was het hier wel even andere koek. Om de 10 meter zat, lag of liep een gepensioneerde man die naast zijn sandalen alleen een rugzak droeg. Ze zien nudisme hier als iets heel vooruitstrevends en de voorvechters hiervan maken dan ook dankbaar gebruik van de mogelijkheden op de stranden rond de campus. Ik vind het prima, doe vooral wat je niet laten kunt, maar ik was toch wel verrast moet ik zeggen. Het schijnt dat ze ook in de koudere dagen het strand goed bevolken, al dragen sommigen dan wel een bodywarmer :)

Na een kort wandelingetje klom ik weer naar mijn fiets om mijn toch voort te zetten. Tussen de campus en de wijk West Side ligt het Pacific Spirit Regional Park. Een prachtig stuk regenwoud met wandel- fiets- en ruiterpaden. Daar kon ik niet zomaar aan voorbij fietsen, dus ik zocht een paar mooie mountainbike routes uit. Het groene vlakje op de kaart blijkt een flink plak natuurschoon te zijn: vergelijkbaar met Stanley Park (bij Downtown), maar naar mijn schatting een iets jonger bos. Nadat ik een tijdje lekker rond gecrosst bedacht ik me dat ik ook nog zo'n 15 km terug moest fietsen, dus dat ik beter een 'uitgang' kon zoeken. Ik was al aardig gesloopt en was dan ook blij dat het merendeel van de terugweg bergaf was. Behalve het laatste stuk.. een vrij steile klim, die ik maar besloot te lopen. Ik heb een plaatje van wat ongeveer de route was toegevoegd. Een echte aanrader mocht je ook in Vancouver belanden en je even flink uit de naad willen trappen.

Voor zondag hadden Tiago en ik het plan om Grouse Mountain te beklimmen. De middelste berg die tegen North Vancouver aangeplakt zit. Of eigenlijk zit North Vancouver tegen de berg aangeplakt, want die stond er al een tijdje.. Enfin, dat is er niet van gekomen. Nadat we in Downtown hadden afgesproken hebben we een rondje om Stanley Park gefietst. Toen waren we het fietsen een beetje beu en het was prachtig weer dus zijn we lekker aan het strand gaan zitten. 's Middags zijn we nog wel overgestoken naar North Vancouver voor een Braziliaans festival dat plaats vond, maar met de 'seabus' in plaats van de fiets. De 'seabus' is precies wat de naam doet vermoeden en maakt onderdeel uit van het OV-systeem van Vancouver, dus met mijn maandkaart kon ik zo instappen. Het festival zelf viel een beetje tegen, maar het was wel een gezellig middag en op de terugweg ontdekten we nog een heel leuk cafeetje. Of eigenlijk een lokale micro-brouwerij waar ze hun eigen bieren schonken aan de bar. Blijkbaar doen ze dat dus niet alleen in Brugge, maar ook midden in een metropool als Vancouver. Leuk! En erg lekker!

Misschien dat we komend weekend nog wel naar Grouse Mountain gaan, het beloofd zonnig en zo'n 25 graden te worden, dus daar zal het niet aan liggen!

Groetjes en een fijn weekend gewenst,
Teun

PS. ohja, en we hadden woensdagavond opeens lekkage! Wilde de afwas doen en hoorde gedrup in het kastje onder de wasbak.. Tegen de tijd dat het kwartje viel kwam er al een flinke straal uit. De afwas dus maar afgemaakt in de badkamer en diezelfde avond kwam de huisbaas het repareren, dus het is allemaal goed afgelopen;)