Country living!

Zoals beloofd een nieuw reisverslag, helemaal gewijd aan de reis naar Ontario! Het begon allemaal toen zaterdagochtend om 5:30 uur mijn wekker ging opdat ik mijn vlucht van 8:00 uur te halen. Ondanks het vroege tijdstip was ik klaarblijkelijk toch helderder dan de avond ervoor, want ik bedacht me opeens dat ik alleen handbagage had en dat ik dus niet zomaar vloeistoffen mee mocht nemen. Dus m'n toilettas maar thuis gelaten en m'n paspoort ingepakt. Het openbaar vervoernetwerk in Vancouver heeft ondertussen weinig geheimen meer voor mij, dus de reis naar het vliegveld ging voorspoedig en ook daar wist ik nog ongeveer de weg. Zonder bagage inchecken en controles van de douane kon ik rechtstreeks door naar de gate. Toch wel handig zo'n nationale vlucht!

Na een half uurtje wachten mochten we aan boord van het mooie, moderne triple seven vliegtuig. Ik zocht mijn plekje in de buurt van het raam op, hopend op een mooi uitzicht over de Rockies. Ik werd niet teleurgesteld, want de opgaande zon bescheen de inmiddels van sneeuw voorziene flanken op majestueuze wijze. Vervolgens bleken ze ook nog een goede muziek documentaire over een Canadese muzikant te hebben, dus de tijd vloog voorbij. Of eigenlijk vloog ik de tijd voorbij, want vierenhalf uur later landden we, maar was het in Toronto al half 4. Toch bijzonder: één land met vijf tijdzones!

Ik wist niet zeker of Evelien en Jan Harm, of Arjan me op zou halen, maar aangezien ik geen van allen kon vinden besloot ik eerst maar een kop koffie te halen. Ik had mijn nummer nog wel gestuurd voor ik weg ging, maar kwam erachter dat ik hun nummers niet (meer) in mijn telefoon had staan. Na een tijdje in spanning gezeten te hebben kreeg ik een berichtje van Arjan met de vraag of ik al geland was (ja... al een tijdje..), want hij was er bijna! Samen zijn we vervolgens naar Woodstock gereden, waar Arjan en Anne Marie toen net een dag geleden naar toe verhuisd waren. Harry, Greetje, Evelien en Jan Harm zouden ook die kant op komen, zodat we samen gezellig konden gourmetten. Het kostte wat gemopper via de telefoon, omdat ze 'zoals altijd weer eens te laat vertrokken waren' (erg herkenbaar, of niet mam?), maar uiteindelijk wist iedereen het nieuwe stulpje te vinden en konden we lekker gourmetten op z'n Canadees: met veel vleesch! 's Avonds ben ik met Harry en Greetje meegereden naar Listowel, waar een heerlijk bedje klaar stond in de gigantische basement.

Veel indrukken in korte tijd, dus ondanks dat het in 'mijn tijdzone' nog niet zo laat was toch maar op tijd naar bed. Zondag de boerderijen (ja, meervoud..) bekeken en met Jan Harm en Evelien een rondje gereden in Jan Harms truck: een gigantische bak die hij voor een prikkie op de kop heeft getikt en zelf heeft opgeknapt. De nieuwste aanwinst was een set 'mud tires' met zulke dikke noppen dat het klinkt alsof er een vliegtuig gaat landen wanneer hij aan komt rijden. 'Size matters' in Ontario, want niet alleen de trucks maar ook de huizen, wegen en koffiekoppen zijn reusachtig daar. Nog een belangrijke levensles: als je je koffie graag zwart drinkt, zeg dat er dan driedubbel bij als je in Ontario je koffie besteld, want een 'regular' is met melk én suiker en de meeste mensen drinken hem 'double double' (oftewel bijna zonder koffie).

Maandag kon ik Greetjes auto lenen om weer naar Arjan te rijden, want hij zou nog een boer in de buurt van Niagara helpen met combinen en dan konden we dus mooi samen die kant oprijden. Als je dan zelf op die eindeloos lange wegen rijdt met een goed Country-nummer op de radio ben je echt even in een heel andere wereld. De muziek is echt grandioos. Alle nummers gaan over: 1) voertuigen, 2) bier, 3) vrouwen, of 4) een combinatie van voorgaande, met titels als 'she thinks my tractor's sexy' en 'getting drunk on a plane'. Eerst denk je nog, oh wat is dat voor maf nummer, maar al snel kom je erachter dat 9 van de 10 radiostations country draaien en dat die nummers overal de afspeellijsten aanvoeren. Het was ruim een uur rijden naar Arjan en vervolgens nog bijna twee uur naar de boerderij in de buurt van Niagara waar ik Arjan afzette.

Toen ik uiteindelijk de stad binnenkwam rijden werden 'the Falls' al aangegeven, maar op de één of andere manier ben ik die route toch kwijtgeraakt. Gelukkig zijn de watervallen niet echt te missen, want al snel zag ik grote nevelige wolk in de verte en kwam ik weer op de standaard aanrijroute terecht. Vlak voorbij de voor toeristen ingerichte parkeerplaats à $15,- vond ik een bijna verlaten parkeerterrein waarvan de slagbomen openstonden. Ka-chinggg! Vandaar liep ik stroomafwaarts met de rivier mee richting de watervallen. Echt prachtig om te zien en onvoorstelbaar hoeveel water daar constant naar beneden klettert. Het was ook nog eens een prachtige dag, dus je zag constant één of twee regenbogen die je van eind tot eind naar de grond kon volgen.

Daarna ben ik met de rivier mee richting Niagara-on-the-lake gereden, een mooie route door de wijngaarden. Onderweg ben ik er nog even uit geweest om door een bos weer af te dalen in de kloof waar de rivier stroomt. Ik kwam uit bij een imposante draaikolk van zo'n 200 meter doorsnede, waar de rivier een bocht maakt. Het perfecte plekje om even te picknicken! Eenmaal aangekomen bij Lake Ontario begon het al te schemeren, dus na een kort wandelingetje ben ik weer in de auto gestapt en richting Arjan gereden.

Hij zat nog op de combine, dus ik kon wel even een paar baantjes meerijden. Gaaf hoor zo'n machine die negen meter aan bonen tegelijk naar binnen slurpt! Vervolgens moest hij nog even een vrachtwagen met bonen terug naar de farm rijden en voor we het wisten was het ook wel een uur of negen en hadden we beide wel meer dan zin in wat. Arjan trakteerde op een heerlijk etentje bij een steakhouse, dus dat probleem was snel opgelost! Toen begon de lange, en in het donker ietwat eentonige, terugweg. Na een tijdje begon Arjan wat in te dutten dus heb ik het stuur nog maar even overgenomen. Dat gaat hier heel gemakkelijk, want je zet de auto gewoon even op de vluchtstrook en vervolgens kun je meteen weer door.

Dinsdag ben ik daar gebleven en heb ik Arjan geholpen met wat klusjes. Eerst maar eens bij de koeien kijken van Anne Maries ouders (leuk, weer een heel andere boerderij!), waar we helaas geen bijl konden vinden. Dus toen naar het stadje gereden en de Canadese Welkoop en Gamma van binnen bekeken. Verbazingwekkend om te zien dat de indelingen van beide winkels echt precies overeen kwamen met de Nederlandse varianten. Bewapend met nieuw gereedschap gingen we de houtbult te lijf, want in hun nieuwe huis stoken ze een houtkachel en er stond een koude week voor de deur. 's Avonds wisten we ook nog de tv aan te sluiten, dus al met al een geslaagde dag!

Woensdagochtend ben ik teruggereden naar Harry en Greetje, waar ik de rest van de week ben gebleven. Ik ben nog met Greetje aan de rit geweest om hun oude huis in Hensall en Lake Huron te bekijken en vrijdag zijn we naar St. Jacobs geweest om de Farm Market van de Mennonieten te bekijken. Een markt die deels binnen en deels buiten plaatsvond en waar bovendien ook twee vee-veilingen plaatsvonden, één voor het echte werk en één voor kleine kalfjes en veulentjes. De veilingmeesters waren typische Mennonieten met pak, hoed en baard, die zo snel praatten dat het onmogelijk te volgen was, maar des te leuker om te zien! Op de markt hebben we schnitzels en boerenkool gekocht, want daar had Harry wel zin in, en vervolgens zijn we weer tussen de koetsjes en paarden door teruggereden.

Donderdag had het al wat gesneeuwd en in de nacht op vrijdag kwamen daar nog een paar inches bij. Reden genoeg om met Jan Harm de sneeuwscooter van stal te halen en een paar rondjes over het veld te scheuren! Wauw! Zo één wil ik ook... jammer dat er in Nederland niet zes maanden per jaar een flink pak sneeuw ligt waar speciale routes van honderden kilometers uitgezet worden...

En toen was het alweer zaterdag en mijn laatste dag aan deze kant van het land. 's Ochtends was ik op tijd wakker, dus besloot Harry een handje te helpen om de silo met bonen te lossen. Heb ik in ieder geval alles aspecten van het boerenleven meegepakt, of niet dan? 's Middags ben ik met mijn nichtje en neefjes naar Toronto gegaan, om nog snel even een hoogtepunt in de stad te bekijken voor ik weer vertrok. Het hoogtepunt was de 553 meter hoge CN Tower vanwaaruit je een prachtig uitzicht had over de stad. Helaas hadden we geen tijd om meer van Toronto te zien, want na een hapje eten moest ik weer richting het vliegveld.

Wederom rechtstreeks naar de gate, waar ik wel een tijdje moest wachten omdat de vlucht wat vertraagd was. Het vliegtuig zou helemaal vol zitten, maar toen we begonnen te taxiën was de stoel naast mij bij het raam nog steeds leeg! Lekker een beetje extra beenruimte opzij, waardoor ik toch ruim een uur lekker geslapen heb. De rest van de vlucht duurde voor mijn gevoel wel lang, dus ik was blij toen we om half elf landden in Vancouver: thuis!

Wat een geweldige week heb ik gehad.. Ben blij dat ik het ondanks de prijzige vlucht gedaan heb! Ik heb veel foto's gemaakt, ook van het huis en de boerderij, maar kan helaas maar een kleine selectie uploaden. De rest krijg je nog wel te zien als ik weer terug ben. Nu ga ik eerst koken, tot de volgende keer!!