Toen ik erachter kwam dat ik eigenlijk niet meer wist wat ik allemaal gedaan had sinds mijn vorig verslagje, dacht ik dat het wel weer tijd werd voor een nieuwe, dus bij dezen.

Allereerst ben ik natuurlijk met mijn stageopdracht bezig geweest. De eerste week was voornamelijk opstarten: zorgen dat ik een account krijg met toegang tot een aantal servers, een UBC studentenkaart regelen die ik vervolgens als sleutel kan gebruiken voor het lab waar ik een werkplek heb, het installeren van de software en het instellen van de programmeer omgeving, en zo nog een aantal zaken. Ondertussen is dat allemaal geregeld en wordt ik doodgegooid met vergaderingen. Ik heb nog niet helemaal het overzicht waar ik allemaal bij moet zijn, maar er zijn toch zeker 4 verschillende vergaderingen waarbij ik aan mag schuiven. Wel leuk om te horen waar andere mensen binnen de vakgroep mee bezig zijn!

Na mijn eerdere onduidelijke omschrijving van de opdracht ben ik jullie nog een verduidelijking verschuldigd. Eens kijken, waar zal ik beginnen.. De UT neemt deel aan de Virtual Therapy Group, waar onder andere ook het Antoni van Leeuwenhoek instituut bij aangesloten is. Zij zijn op allerlei fronten bezig om de gevolgen van verschillende therapieën door middel van computermodellen. Het is bijvoorbeeld voor bepaalde vormen van kanker nog erg moeilijk te bepalen wat de beste behandelmethode is: bestraling, chemo, opereren, of een combinatie. Omdat steeds meer mensen de ziekte overleven, wordt ook de kwaliteit van leven na de ingrepen steeds belangrijker. Waar ze uiteindelijk naar toe willen is een gepersonaliseerd computermodel van elke patiënt, waarop ze de verschillende behandelingen kunnen uitproberen. Vervolgens weten ze precies hoe groot de kans op slagen is, en hoe groot de kans is op blijvend letsel. In overleg met de patiënt kunnen ze vervolgens een betere afweging maken.

De universiteit hier in Vancouver komt in beeld omdat zij de afgelopen jaren bezig geweest zijn om software te ontwikkelen waarmee je dergelijke computermodellen kunt programmeren: ArtiSynth. De software is nog volop in ontwikkeling, maar biedt unieke mogelijkheden om biomechanische modellen te maken. Nu wordt het een beetje technisch, dus als het je niet interesseert kun je beter bij de volgende alinea verder lezen. Het gave van ArtiSynth is dat je je modellen in JAVA programmeert, dus dat je het eigenlijk zo gek kunt maken als je wilt. De basis mechanica (FEM en rigid body) is aanwezig, maar je kunt dit uitbreiden met allerlei exotische materialen (bijv. spierweefsel) en constraints (contacten, joints, veren, etc). De PhD die naast mij zit is bezig om de software uit te breiden met een fluid dynamics module. Daarmee willen ze vervolgens een gedetailleerd model van de mond en de keel maken om slikken en zelfs spraak te modelleren.

Een leuke inleiding, maar wat doe ik nou precies? Ik werk aan een model van een tong om uit te vogelen hoe de verschillende spiergroepen en zenuwaftakkingen aan elkaar verbonden zijn. Een chirurg in NL heeft tijdens operaties een aantal verschillende zenuwen gestimuleerd en vervolgens is met stereo-camera setup (3D) de beweging van de tong geregistreerd. Nu moet ik dus proberen het computermodel net zo te laten bewegen als wat ze gemeten hebben, maar ik heb wel zo'n 20 verschillende spiergroepen die daarvoor moeten zorgen. Zie het als een soort opname van een poppenkast voorstelling, en ik moet weten op welk moment er aan welk touwtje getrokken werd :)

Op die fiets, dus! Ja, zo heet dit blogje en niet alleen om dit mooie spreekwoord in ere te houden. Afgelopen zaterdag heb ik namelijk met Tiago een Bike tour gedaan. Een soort rondleiding door Vancouver, maar dan op de fiets waardoor je een veel groter gebied kunt bereiken. Al met al hebben we van 10:00 tot 15:00 rondgefietst en zijn we, behalve een stuk bruiner, ook een stuk wijzer geworden. Vancouver blijkt de meest fiets-vriendelijke-stad van Noord Amerika te zijn. Ze hebben inderdaad een aantal fietspaden, of op sommige plekken een bordje "pas op fietsers" langs de autowegen staan. Maar met name dankzij het goddelijke weer een heerlijke dag gehad. Zondag was het nog steeds "zuid-Frankrijk-warm", dus besloten we te gaan zwemmen. In de zee :) Helaas, dit keer geen zeehonden tegengekomen, maar het was wel heerlijk verfrissend!

Omdat ik de smaak van het fietsen nog te pakken had, en eigenlijk vooral omdat ik een hekel heb aan lopen en telkens van en naar de bushaltes wandelen me niet echt aanstaat, heb ik maar een fiets gekocht. Slechts 60 dollar, omgerekend zo'n 40 euro, voor een mountainbike met 21 versnellingen en een geveerde voorvork. Dat is zelfs naar Nederlands maatstaven niet duur! Kwam nog wel een slot, bel en verlichting overheen, maar alsnog geen slechte deal. Dus vanaf nu doe ik boodschappen op de fiets, en vanavond heb ik zelfs een tochtje richting de havens gemaakt. Het is nog een beetje zoeken naar de juiste straten, want op de hoofdwegen wil je echt liever niet fietsen en sommige stukken zijn "Hors catégorie", maar toch is het lekker om wat meer vrijheid te hebben.

Ik hoop dat je het weer een leuk verhaaltje vond om te lezen, ik vind het in ieder geval leuk om in contact te blijven, dus laat ook vooral wat je horen :)

Voor de Barteldjes, heel veel plezier zondag! Vind het jammer dat ik er niet bij ben, maar wellicht hebben jullie een even zo leuke dag zonder mij, dat hoop ik in ieder geval!

Tot een volgende keer maar weer ;)